Bellett GT & GT type R to nie puste znaczki i etykiety, które miały tylko sugerować coś sportowego. Historia tych dwóch wersji ma swoje korzenie w wyścigach z lat 60, kiedy Isuzu budowało samochody rywalizujące na rodzimym rynku z Prince/Nissanem Skyline czy Toyotą 1600GT.

Isuzu Bellett był samochodem osobowym, produkowanym od 1963 do 1973 roku. Wychodził głównie w nadwoziach typu sedan i coupe, ale można było dostać również fastback, kombi i pickup, przy czym były to zdecydowanie białe kruki. Istniała również tańsza wersja tego samochodu zwana Bellett B. Używana była głównie do zastosowań komercyjnych, np taxi itp. Różniła się nieco od innych pod względem designu i mechaniki (zależne zawieszenie z tyłu).

W uzupełnieniu do zwykłych wersji Isuzu zdecydowało się wprowadzić również model sportowy. W 1963 roku po wejściu do sprzedaży bazowej wersji w nadwoziu sedan, Isuzu pokazało na targach Tokyo Show wersję coupe, która wzbudziła spore zainteresowanie. Została nazwana Bellett GT.

Po ogłoszeniu terminu drugiego GP Japonii (maj 1964 rok), Isuzu planowało wystartować i powalczyć. Oczywiście wymagany był samochód i homologacja FIA dla grupy 4 GT, która nakładała obowiązek wyprodukowania określonej, minimalnej ilości samochodów. Postanowiono, że Bellett GT dostąpi tego zaszczytu i zaczęto budować wyścigówki w wersji drogowej. W pierwszych kilku latach produkowano niewielkie ilości, ale z czasem popularność samochodu zaczęła rosnąć.

Osiągnięcia w wyścigach zaczęły dodawać odpowiedniej otoczki, zapotrzebowanie rosło, więc wymagane przez przepisy kilkaset sztuk rocznie szybko zamieniły się w wymagane przez klientów kilka tysięcy rocznie. Co ciekawe początkowe założenia studia designerskiego odnośnie budowy tego samochodu (jeszcze przed decyzją o startach w wyścigach), przedstawiały pojazd z otwartym dachem. Ostatecznie szefostwo Isuzu zdecydowano się jednak na coupe, które ponadto zapoczątkowało w Japonii nową klasę. Bellett GT do dzisiaj uważany jest za pierwszy, japoński Grand Tourer.

Bellett GT z czasem dorobił się ksywki Belle G, produkowany był w nadwoziu coupe (+ limitowane fastback) od 1964 do 1973 roku. Producent oferował swoim klientom trzy wersje silnikowe. W kwietniu 1964 roku zaprezentowano 1600GT (G160 OHV 1.6L 88 KM, w późniejszych latach G161SS SOHC i 103 KM), jej produkcja zakończyła się w 1971 roku. Również w 1964 roku (wrzesień) dostępna była 1500GT (G150 OHV 1.5L 77 KM), ale sprzedawano ją tylko przez rok. Natomiast w październiku 1970 roku oferowano 1800GT (G180SS SOHC 1.8L 115 KM), a rok później jej tańszy odpowiednik - 1800GTN (G180SS SOHC 1.8L 100 KM). Maksymalna prędkość 1600GT wynosiła 160 km/h, w przypadku 1800GT - 180 km/h.

Pomimo sporej różnorodności istniała jeszcze jedna odmiana Belletta, najmocniejsza, najdroższa, kultowa w wielu kręgach. Mowa o GT type R (nazwę tą zapisuje się często jako GT-R). Bellett GT type R produkowany był od 1969 do 1973 roku, wyłącznie w nadwoziu coupe. Podobnie jak większość Bellettów, GT type R wyposażony był w niezależne zawieszenie na obu osiach, dodatkowo w odróżnieniu od reszty posiadał LSD, a jako opcję można było wybrać maskę w kolorze czarnym, która jeszcze bardziej odróżniała go od innych wersji. Na uwagę zasługuje historia tej wersji, jest ona powiązana z modelem GT oraz wyścigami.

W połowie lat 60 Bellett GT był aktywny w świecie rodzimego motorsportu. Potrafił zwyciężać podczas japońskich wyścigów i stanowił dobrą konkurencję np. dla Prince Skyline 2000GT, Toyoty Corony 1600S, czy też samochodów Mazdy i Hondy używanych do wyścigów. Z czasem, konkurencja zaczęła stosować coraz lepsze rozwiązania, więc w 1968 roku na potrzeby wyścigów Isuzu stworzyło prototyp - Bellett GTX i zaopatrzyło go w nowy, wolnossący silnik G161W (R4 1.6L) DOHC o mocy 160 KM. W uproszczeniu można napisać, że była to wersja GT z nowym silnikiem i resztą wyścigowych modyfikacji.

Jeśli chodzi o design GTX, to w porównaniu do GT charakteryzował się głównie wlotem między słupkiem B, a tylnym kołem. Samochód pokazał klasę podczas dwunastogodzinnego wyścigu na torze Suzuka w 1969 roku. Ukończył go na pierwszym miejscu przed takimi samochodami jak nowy Nissan Skyline GT-R (Hakosuka), czy też Porsche Carrera 6.

Z prototypu GTX zrodził się produkcyjny model, czyli Bellett GT type R (GT-R). Posiadał ten sam silnik co GTX (G161W DOHC), jednak o mniejszej mocy (120 KM). Prędkość maksymalna wynosiła 190 km/h. Oczywiście wersja ta została dostosowana do ruchu drogowego. Samochód w nowej wersji kontynuował wyścigi na japońskich torach wyścigowych, jednak ciężko mu było rywalizować z całymi hordami Nissanów i Toyot.

W ciągu kilku lat produkcji Bellett GT oraz GT type R przeszły małą modyfikację jeśli chodzi o wygląd, najlepiej widać to na filmach poniżej (na przykładzie GT-R). W między czasie wersja GT wychodziła również z dwoma, okrągłymi, przednimi reflektorami.

Wersja z początku produkcji (1969 rok):

A tutaj z końca produkcji (1973 rok):

Jako ciekawostkę można wspomnieć o trzech pojazdach Isuzu, które używały nazwy "Bellett" oraz silnika obecnego w Bellett GT type R. Pierwszym był futurystyczny koncept Isuzu Bellett MX1600. Moc silnika G161W została w nim podniesiona do 140 KM. MX miał dwa wcielenia, jedna wersja została zaprojektowana przez Toma Tjaarda ze słynnej, włoskiej firmy projektującej nadwozia - Ghia, drugie natomiast  stworzyło Isuzu. główna różnica między tymi pojazdami to przednie reflektory (MX1600 I - chowane, MX1600 II - cztery okrągłe). Oba samochody można zobaczyć tutaj.

Kolejnymi pojazdami były zaprezentowane w 1970 roku Isuzu Bellett R6 Coupe i Spider. Samochody zbudowane do wyścigów, gdzie za rywali miały Toyote 7, McLarena M6B, Porsche 906 itp. Z silnika G161W wykrzesano 180 KM, prędkość maksymalna wynosiła 280 km/h, a całość miała masę 550 kg.

Łącznie wyprodukowano 154337 Bellettów sedan, 17573 odmian GT (+ około 349 w nadwoziu fastback) i około 1400 sztuk GT-R. Na świecie nadal funkcjonują skromne kluby zrzeszające właścicieli tych samochodów między innymi w Finlandii, Kanadzie, Japonii, czy Australii. Sprzedawane były również z kierownicą po lewej stronie (prawdopodobnie nie dotyczy to wersji GT-R).

Źródła:
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13]