"Estremo" znaczy po włosku ekstremalny, w przypadku tego konceptu oznaczało to 4-drzwiowy sedan, z dachem typu "T-top", boxerem twin turbo oraz wnętrzem wypełnionym elektroniką. Pojazd został zaprezentowany w 1987 roku, podczas Motor Show w Tokio oraz Internationale Automobil-Ausstellung we Frankfurcie.

Pod maską znajdował się wykonany z aluminium, sześciocylindrowy boxer, o pojemności 2.0L, chłodzony cieczami: wodą dla głowic cylindrów oraz olejem dla tulei cylindrowych. Posiadał cztery zawory na cylinder, DOHC, dwie turbosprężarki, układ smarowania przy suchej komorze korbowej. Jego parametry to 250 KM oraz 294 Nm.

Samochód wyposażony był w elektronicznie sterowaną przepustnice oraz kontrolę trakcji, która przy zastosowaniu takiej przepustnicy, zawsze dostosowywała optymalną trakcję, dzięki bezpośredniemu sygnałowi z sensorów. Hamulce posiadały ABS.

Jeśli chodzi o układ przeniesienia napędu, skoro mowa o Subaru, nie mogło zabraknąć stałego napędu na cztery koła. Do tego, F624 Estremo posiadał układ zmiennego rozdziału momentu ACT-4, automatyczną skrzynie biegów oraz cztery koła skrętne.

Zawieszenie bazowało na tym z modeli Leone i XT, było pneumatyczne, aktywne - automatycznie dostosowywało prześwit. Zamiast hydraulicznego wspomagania kierownicy, inżynierowie Subaru zastosowali w tym koncepcie układ elektryczny.

Nie było kluczyka do otwierania drzwi i bagażnika, zamiast tego - transmiter na podczerwień, który pozwalał otwierać drzwi na dystans. Fotel kierowcy i kierownica były regulowane za pomocą elektroniki, można było zapisać w pamięci komputera ulubione ustawienia. Samochód pozbawiony był zewnętrznych lusterek, zamiast tego, na desce rozdzielczej były dwa monitory, połączone z kamerami umiejscowionymi za przednim kołem.

Między tymi dwoma monitorami, umieszczony był ekran LCD na którym wyświetlały się takie informacje jak prędkość, obroty silnika i reszta typowych informacji. Na środkowej konsoli, zamontowany był ekran podający różne informacje np. ustawienia foteli i kierownicy, sterowanie klimatyzacją, zarządzanie systemem audio jak również miał wbudowaną nawigację satelitarną. Drugi taki monitor przeznaczony był dla pasażerów z tyłu, umieszczony był między przednimi a tylnymi fotelami. Ustawienia można było zmieniać za pomocą pilota.

Reszta głównych przyrządów umieszczona była na kierownicy lub w jej pobliżu. Operowanie automatyczną skrzynią biegów następowało za pomocą przycisków na desce rozdzielczej. Przełączniki odpowiedzialne za klakson, światła, wycieraczki oraz kierunkowskazy, umieszczone były na kierownicy. Można jeszcze wspomnieć, że samochód posiadał system antykradzieżowy.
Nad głową, kierowca i pasażerowie mieli dach typu "T-top" (zazwyczaj konstrukcja tego typu spotykana była w sportowych coupe).

Źródła:
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7]