Przygoda z Hondą zaczęła się w moim przypadku dość wcześnie, bo już jako chłopak w podstawówce miałem styczność z produktami tej marki. Od kiedy pamiętam nic co jeździ nie odpowiadało mi tak jak Honda. Kiedyś byłem przede wszystkim fanem motocykli, ale po kilku przyziemieniach preferencje jednak zmieniłem, oczywiście nie co do marki, a co do jej produktów. Do dziś jadąc jakimkolwiek innym samochodem zawsze mam wrażenie, że czegoś brakuje, nie czuję precyzji, kontaktu z samochodem, brakuje fascynacji i przez to przyjemności. Zawsze odnoszę wrażenie, że coś jest niedopracowane w innych samochodach – albo zawieszenie, albo (i chyba najczęściej) silnik oraz skrzynia biegów, albo fotele i tak dalej. Honda była, jest i myślę, że długo będzie dla mnie wzorem jeśli chodzi o „komponowanie” samochodów, gdzie układ jezdny pasuje do mocy silnika, gdzie jakość przewyższa cenę. Najlepiej te wszystkie cechy łączy Honda S2000.

W roku 1999 pracowałem na stoisku Honda Poland na targach motoryzacyjnych w Poznaniu. Wtedy też po raz pierwszy miałem styczność z S2000. Wystawiany na stoisku samochód miał kolor Monte Carlo Blue, czarną tapicerkę i dołożony przedni spoiler pod zderzakiem. Nie miałem możliwości nim pojeździć, ale zakochałem się (dosłownie) i postanowiłem kiedyś taki mieć. Zajęło mi dokładnie 8 lat, aby stać się właścicielem egzemplarza właśnie w tym kolorze, z takim samym wnętrzem, z tego samego roku… i dokładnie z takim samym spoilerem podzderzakowym.

Przez te lata jeździłem wieloma samochodami. Głównie były to Hondy Civic, ale też kilka Accordów i CRX. Z ciekawszych wymienię EG5 z silnikiem D16A9 (którego losy są bardzo ciekawe i wiele osób na pewno go zna), był też tak zwany „kurczak”, czyli żółty Civic EK, który trafił nawet do Moto Magazynu (przy produkcji artykułu został skasowany przez redaktora… miał 3 tygodnie). Kolejne ciekawe i mile wspominane auto to Civic 5D 1.8 VTi, który był wystawiany na stoisku Honda Poland w Poznaniu w roku 2000, trafił także do Moto Magazynu (obeszło się bez kasowania, co nadrobiłem później ja). Moim ulubionym samochodem, który sprzedałem aby kupić S2000 był „pekińczyk” – Civic 1.6VTi, EG6. Uwielbiałem ten samochód i do dzisiaj uważam, że jest to jedna z najlepszych konstrukcji jakie opuściły fabryki Hondy.

Tak naprawdę nawet nie rozważałem sprzedaży mojego EG6. Doprowadziłem go do stanu wręcz idealnego z zamiarem zachowania na lata. Jednak gdzieś tam po głowie wciąż się kołatało to niebieskie S2000. Któregoś wieczoru zadzwonił do mnie znajomy i powiedział, że skasował swojego Civica, zapytał czy nie mam czegoś ciekawego na oku, bo potrzebuje samochodu. Nie miałem. Następnego dnia surfowałem po internecie i znalazłem ogłoszenie o sprzedaży S2000 na jednej z niemieckich stron. Zadzwoniłem i okazało się, że pijany właściciel uciekając przed Polizei rozjechał kolczatkę, przebił wszystkie opony i tak zakończył zabawę niszcząc komuś żywopłot. Uszkodzenia były powierzchowne, samochód jeździł więc podjąłem decyzję - zadzwoniłem do znajomego szukającego samochodu. EG6 trafił w nowe ręce a ja trafiłem do Niemiec. Miesiąc później samochód stał u lakiernika. Kolor zachowałem oryginalny – Monte Carlo Blue.

Od razu wprowadziłem kilka zmian – usunięte zostały emblematy, dziury po tablicy rejestracyjnej, podwinięte ranty z tyłu, zmodyfikowane zderzaki. Z USA po jakimś czasie doszły felgi Enkei RPF1, które absolutnie uwielbiam. Mają wzór niemal identyczny jak felgi bolidów F1. Nie jest to przypadek – jestem fanem Formuły 1 od lat, więc postanowiłem w pewien sposób przenieść to, co najbardziej lubię w bolidach, na swój samochód. Nie chodzi o spoilery czy potężną moc, ale raczej o niesamowitą precyzję i ogromną uwagę do detali niewidocznych na pierwszy rzut oka, które ujawniają się dopiero kiedy ktoś przyjży się uważnie i z bliska. Efektem tego pomysłu są polakierowane na złoto ramy przednia oraz tylna, pomalowane całe zawieszenie, każda śrubka od spodu i pod maską. Ktoś kto ogląda tą S2000 wystarczająco dokładnie, natknie się na pewno na kilka ciekawych i zaskakujących elementów.

Mój pomysł na modyfikowanie samochodu jest nieco inny niż to się powszechnie spotyka. Podobnie jak większość osób, które grzebią przy swoich autach, ja też lubię szybko jeździć - różnica jest taka, że nigdy w prostej linii, dlatego w zasadzie nie dążę do podniesienia mocy. Wolę za to usprawnić samochód tak, aby moc którą ma, dało się optymalnie wykorzystać nie tracąc przy tym trwałości i codziennej przydatności samochodu (choć akurat w wypadku S2000 ta przydatność jest dość ograniczona). W moim samochodzie położyłem największy nacisk na zawieszenie. Pozwala ono jeździć szybko tam, gdzie moc nie jest aż tak ważna – po zakrętach. Gwintowane zawieszenie, belki usztywniające nadwozie, szersze od standardowego ogumienie i rozstaw kół (który wymusił modyfikacje nadwozia), fotele a nawet pałąk pięciopunktowy, który dodatkowo spina nadwozie - wszystko po to, żeby uzyskiwać większe prędkości w zakrętach, czyli większe przeciążenia, czyli – jak dla mnie, więcej frajdy.

Plany odnośnie samochodu obejmują głównie dodatki aerodynamiczne, co pozwoli jeszcze troszkę szybciej jeździć. O to w końcu chodzi.

Pozdrawiam gusbo.

Więcej informacji o projekcie na forum w temacie Honda S2000 AP1.